Het is 14 februari weer Valentijnsdag, de dag van de liefde. Maar wat is liefde?
Er zijn veel definities van liefde, zoals ‘warm gevoel voor iemand waar je van houdt’; ‘warme genegenheid, een gevoel van toewijding voor iemand anders, welke zich ook kan richten tot een dier of een voorwerp. Wat liefde is en hoe het zich uit, kan per cultuur verschillen’; ‘hartstocht, genegenheid’; ‘de liefdesrelatie tussen twee mensen of tussen familieleden, waarbij liefde in veel religies en spirituele stromingen beschouwd wordt als een levensopvatting.’ En de definities gaan zo nog even door.
Ook zijn er verschillende soorten liefde; er is liefde tussen God en de mens, er is liefde tussen partners, er is liefde voor je ouders, liefde voor familie en liefde voor (huis)dieren. Verreweg de meest bekende en heftige is toch de liefde tussen geliefden. En omdat het Valentijnsdag is, wil ik het met jullie hebben over de vurige liefde tussen geliefden 🙂 .
Gelet op de definities, heeft het woordenboek flink zijn best gedaan, maar toch schieten woorden tekort in het woordenboek om dit gevoel te beschrijven. Ik heb daarom een paar mensen om me heen gevraagd wat hun definitie is van de liefde – want de liefde is een prachtig, maar ook een lastig gevoel en daarom ook pittig te omschrijven – en ik hoorde een paar mooie beschrijvingen. Hier komt het: ‘liefde is elkaar vertrouwen, respect voor elkaar opbrengen, communiceren met elkaar, de liefde bedrijven met elkaar, leuke dingen met elkaar doen, ruimte laten voor elkaar, begrip, eeuwigdurende liefde, en dat iemand zijn/haar best doet je niet te kwetsen.
Als ik aan jou zou vragen wat liefde is, wat is dan jouw definitie? 🙂 Ik heb een prachtige definitie gehoord van de liefde, die ik graag met jullie zou willen delen:
De liefde is geduldig.
De liefde is vriendelijk.
De liefde is niet jaloers.
De liefde doet niet gewichtig en is niet trots.
De liefde kwetst niet, is niet egoïstisch en voelt zich nooit beledigd.
De liefde neemt niemand iets kwalijk.
De liefde is niet blij met onrecht, maar juist blij met de waarheid.
De liefde beschermt altijd, heeft altijd vertrouwen en houdt stand. Aan de liefde komt nooit een einde.
In alle omschrijvingen van de liefde, mis ik echter één element. Een heel belangrijk element, die ik verderop zal bespreken. Alle mensen die al een tijdje hier op aarde hebben geleefd, hebben lief of hebben liefgehad. Velen zijn gelukkig in de liefde, maar velen zijn ook enorm teleurgesteld in de liefde. En vooral wanneer iemands hart al een keer gebroken is, dan durven ze niet meer. Logisch.
En toch is een leven zonder liefde een leeg leven. Stel dat je nooit meer zal ervaren wat het is om je veilig te voelen in iemands armen, dat je je thuis voelt bij de ander, dat je jezelf kan zijn bij diegene en dat je je zonder diegene incompleet voelt, dat je nooit meer hartelijk met iemand kan lachen en die speciale band deelt met iemand, die alleen geliefden hebben met elkaar, dat je de rest van je leven alleen slaapt en je al je successen alleen moet vieren.
Ik hoor sommigen al zeggen dat dat alleen slapen lekker rustig is :D. Dat is ook zo, maar toch is de mens niet echt gemaakt om alleen te zijn. Daarom blijven we als mens het toch altijd proberen. We maken onze eigen varianten die voor liefde door moeten gaan, omdat we ons willen indekken tegen de verschrikkelijke pijn die een gebroken hart kan geven. Sommigen worden promiscue, anderen onderdrukken hun gevoel, anderen maken complete lijsten en plannen precies aan welke voorwaarden iemand moet voldoen, voordat ze met diegene in een relatie stappen en anderen volgen alleen maar hun emoties en omdat hun emoties beschadigd zijn, is hun beoordelingsvermogen beschadigd en doen ze zichzelf alleen maar nog meer pijn met de liefde die ze uitkiezen. Herkenbaar?
Toch is het absoluut mogelijk om na een gebroken hart, weer op een gezonde manier lief te hebben. Hoe dan?, hoor ik je vragen. Ik ben blij dat je het vraagt J. Het antwoord is heel simpel: vergeven. Vergeven is een simpel woord, maar wat betekent het? Veel mensen denken dat wanneer je vergeeft, je daarmee instemt met het slechte gedrag van een ander. Dat je diegene een vrijbrief geeft voor zijn of haar slecht gedrag naar jou toe.
Maar niets is minder waar. Niet vergeven houdt je gevangen in een relatie met een ander, lang nadat die relatie voorbij is. Hoe dan, hoor ik je denken. Ik ga het je vertellen. Doordat je boos blijft op diegene, je blijft haten en je hart bitter wordt, blijven die emoties in je zitten. Die ander is het misschien allang vergeten en is allang doorgegaan met het leven, maar jij zit er nog middenin, omdat die emoties steeds weer terugkomen. Ik las ooit een mooie quote die dit perfect omschrijft:
Hoe moet je vergeven dan zien? Vergeven is ten eerste een besluit. Het is geen gevoel, want wij zullen er nooit voor voelen om iemand te vergeven. Die beslissing neem je dus echt met je hoofd. Vergeven betekent niet dat het ok is wat degene je heeft aangedaan. Vergeven rechtvaardigt slecht, pijnlijk en kwetsend gedrag niet, maar door te vergeven maak je jezelf emotioneel los van degene die je datgene heeft aangedaan. Het is vergelijkbaar met een wond. Als je er niet voor zorgt, dan kan het ontsteken en erger worden, maar als je het verzorgd – hoe pijnlijk ook – dan geneest het en blijft er slechts een litteken achter. En een litteken doet geen pijn meer; het herinnert er alleen maar aan dat daar ooit eens een wond was. Je emoties moeten ook ruimte hebben om te genezen; je emoties hebben de ruimte om te voelen wat je voelt nodig, zodat je je verdriet erover kan hebben en het dan los kan laten. En als dat zijn plek heeft gevonden, dan kun je weer liefhebben. Een goede check om te weten dat je je emoties verwerkt hebt, is als je kunt praten over de gebeurtenissen zonder er nog verdrietig over te worden.
Het is een illusie om te willen dat we niet gekwetst worden in de liefde. Liefde is nu eenmaal een risico dat je neemt. Je kan nog zo slim en berekenend zijn en proberen niet gekwetst te worden, maar niemand komt ongeschonden door dit leven. Als je lang genoeg leeft, zal je het één en ander meemaken. Daarom moeten we het leven moedig leven. Elk mens heeft die moed. Jij hebt die moed en ik heb die moed. De reden waarom wij vaak niet opnieuw een poging willen wagen, is omdat we bang zijn dat we de pijn niet aan zullen kunnen. Maar je vertrouwen moet niet zijn in dat de ander je niet kwetst, maar je vertrouwen moet zijn in jezelf; dat je van jezelf weet dat wat er ook gebeurd, jij op jezelf kan rekenen. Als je vanuit die plek liefhebt, weet je dat als iemand je ooit pijn mocht doen, je wel in staat bent om door te gaan, want je hebt nog steeds jezelf. En je kan niet wegrennen van jezelf, want waar je ook kijkt, zie je jezelf 😀 .
Geen enkel mens wilt eenzaam door het leven gaan en met name dagen zoals Valentijnsdag maken je er extra bewust van dat wij gemaakt zijn om lief te hebben. En als je niemand hebt om lief te hebben, dan is dat niet helemaal waar, want de belangrijkste persoon die je moet liefhebben, ben jij. Wij hebben vaak te weinig liefde voor onszelf. En vaak hebben mensen mij gevraagd: ‘Tasiana, hoe kom je aan eigenwaarde?’ Ik kan alleen maar vertellen wat ik weet en dat zal ik nu ook doen. Eigenwaarde krijg je door – het woord zegt het al – waarde te hebben voor het eigene. Kijk naar leven en zie wat je goed doet en niet alleen maar wat mis gaat. Wees lief voor jezelf. Iedereen roept dat, maar hoe kan je lief zijn voor jezelf? Door jezelf niet uit te schelden en lelijke dingen tegen jezelf te zeggen, door trots te zijn op kleine successen. Het zit echt in de kleine dingen: een leuke comedy kijken, lekker eten maken voor jezelf, tijd nemen om goed na te denken over wat je wilt.
Als je jezelf respecteert, zal een ander dat ook doen. Als jij goed zorgt voor jezelf, zal een ander dat ook doen. Als jij lief bent voor jezelf, zal een ander ook lief zijn voor jou.
HAPPY VALENTINE’S DAY!
TASIANA RAMDIN 